Think you're alone? Forget it..

Mithci liep door de gangen. Morgen zouden de lessen beginnen. Ze verheugde zich er enigssinds op, maar vooral omdat de anderen tenminste geen tijd hadden om haar na te wijzen. De nieuwe, die in het derde jaar zit. Hoe erg kon dat zijn? Kwaad keek ze om, en zag nog juist een stel tweedejaars haar giecelend nawijzen. Snel keek ze om zich heen, en pakte toen haar wand uit haar laars. 'Aguamenti' Fluisterde ze zachtjes, en ze lachte toen ze de druipnatte bespieders terug naar hun afdeling zag gaan. Iets blijder nu, liep ze verder. Ze was niet echt op zoek naar iets, maar ze verveelde zich, en had geen zin om in de leerilingen kamer te blijven zitten. De trappen hadden haar altijd al cool geleken, en ze amuseerde zch een tijdje met het spelen van de ene verdieping naar de ander. De hal was vrijwel verlaten, en ze was alleen. Ze vond het wel leuk zo, niemand om te zagen, of om te vragen wat ze deed. Maar ze had het gevoel dat ze gestoord zou worden. Foppe zweefde door de trappenhal, maar hij herinnerde zich hun vorige aanvaring nog, en zweef mopperend weg. Ze keek hem met een brede grijns na, en draaide zich om. Ze kende eigenlijk nog niemand, behalve Felix en Mystenia. Felix, was een raadsel geweest, niet geïnterreseerd in een nieuwe, maar dat was ook prettig geweest. Ze zuchtte even om haar beperkte sociaal leven, en liep een trap op. Ze bleef havelwege zitten, en staarde door de spijlen naar beneden.

-Voor iedereen die mij wilt storen, ^^-

Hunter liep langzaam door de gangen, de laatste les van de dag zou hij wel even overslaan. Het kon hem toch niks interesseren, en nablijven konden ze ook wel vergeten. Wat dachten ze wel niet! Hij snoof even en liep richting de trappen. Zwijgend stapte hij op een tra en beon naar beneden te lopen. Hij was netaan beneden toen de trap opeens bewoon en hij zuchtte geirriteerd. Konden die krengen nou nooit stilstaan? Hij negeerde Foppe die weer eens langsvloog en ging juist sneller lopen. Zonder op te letten struikelde hij over iemand die op de trap zat. Luid vloekend herstelde hij zijn balans en keek neer op het meisje. Een Griffoendor, hij wist het zeker. ''Kun je niet ergens anders gaan zitten?'' Snauwde hij nijdig en keek haar woest aan. ''Jullie Griffoendors zijn allemaal hetzelfde, altijd maar in de weg lopen en zitten.'' Siste hij haar kwaad toe

-flut-

Ze kende eigenlijk nog niemand, behalve Felix en Mystenia. Felix, was een raadsel geweest, niet geïnterreseerd in een nieuwe, maar dat was ook prettig geweest. Ze zuchtte even om haar beperkte sociaal leven, en liep een trap op. Ze bleef havelwege zitten, en staarde door de spijlen naar beneden. Ze hoorde iemand rondlopen, en keek geërgerd rond, iedereen had nog les, zij was een uitzondering, konden ze haar dan ook geen moment niet laten haar te storen? Ze keek nukkig naar voren, en voelde toen iets over haar struikelen. Ze keek op, en keek naar de persoon die over haar was gelopen. Ze kende hem niet, maar dat wou niets zeggen, ze kende niemand. Luid vloekend herstelde hij zijn balans en keek neer haar. Ze kreeg meteen het gevoel dat ze hem niet mocht, maar dat schudde ze snel van zich af. 'Kun je niet ergens anders gaan zitten?'' Snauwde hij nijdig en keek haar woest aan. ''Jullie Griffoendors zijn allemaal hetzelfde, altijd maar in de weg lopen en zitten.'' Siste hij haar kwaad toe. Uhu, ze mocht hem niet. 'Wel, sorry meneer, ik zal maar een bord neer zetten van 'Niet kijken, pas op, meisje zit op de trap!' Snauwde ze hem kwaad terug. Juist wat ze nodig had! Of toch, juist wat ze nodig had, iemand om af te reageren. 'En trouwens, je kent me niet eens!' Zei ze er nog bij, 'Niet dat iemand dat doet, ' Mompelde ze even, maar toch. 'Bepaald mijn afdeling dan al meteen mijn gedrag?' Ze keek hem even aan. Haar boos maken was niet een goed idee, en zeker niet nu ze zich al zo kwaad voelde. Ze keek de andere kant uit, en probeerde hem te negeren. Dat ging nogal moeilijk, aangezien ze zojuist een vraag had gesteld. Ugh.