wie of wat je bent maakt me niet uit, je bent gewoon een vriend.

Rebecca liep de trap af, de gang op met een grote stapel boeken in haar armen. Dat sneep haar bergen huiswerk gaf was niets bijzonders, maar voor professor banning was wel ietwat vreemd. Een geest van een lange vrouw zweefde voorbij, Rebecca herkende de grijze dame al onmiddelijk. Een portret aan de muur nam zijn hoed af en boog toen ze voorbij liep. ''Het wijze ras van Rowena Ravenklauw mag niet verloren gaan! Wijsheid zonder grens is ieders liefste wens!'' zei het portret en Rebecca knikte vriendelijk. Plotseling kwam foppe aangezoefd en vloog zo rakenlings langs Renecca heen dat ze haar boeken bijna liet vallen. Ze griste woedend haar toverstok uit haar zak met haar vrije hand en mompelde: ''snateriks'' en foppe greep naar zijn keel, maar dat hielp niks als zijn tong aan zijn gehemelte vastkleefde. Ze grinnikte en liep de hoek om, maar ze zag de persoon die ook de hoek om ging niet en botdte tegen diegene aan. Al haar boeken vielen op de grond. ''oooooooowww!!!!!! sorrysorrysorry!!!!!'' Ze begon haastig haar oeken op te pakken.

Hunter liep met kwade passen weg van het lokaal, hij had weer na moeten blijven bij Anderling. Hij was nu simpelweg woest, waar haalde dat mens het lef vandaan? Het lef om hem na te laten blijven! Hij snoof kwaad en stormde gewoon verder. Hij had zijn handen tot vuisten gebald en stormde nu gewoon verder, waar hij heen ging kon hem niet veel schelen. Zolang het maar ver genoeg verwijderd was van iedereen. Zodra hij de bocht om wilde lopen liep er iemand tegen hem aan. Hij wankelde maar bleef netaan nog staan. ''oooooooowww!!!!!! sorrysorrysorry!!!!!'' Hoorde hij een meisjesstem en keek toen neer op een meisje dat haar boeken aan het oprapen was. ''Kan je niet gewoon uit je doppen kijken?'' Snauwde hij kwaad en trok zijn jasje recht. Zijn ogen keken recht naar beneden. ''Voor zover ik weet is het niet moeilijk om gewoon voor je uit te kijken.'' Vervolgde hij met een ijzige toon in zijn stem.

-kort xD-

Felix liep rustig door de gangen, ze had bij professor banning en Anderling gespijbelt, ze had wel eits beters te doen. Een groepje zwadderaars was druk fluisterend in gesprek met elkaar, maar toen ze felix zagen kijken stoven ze gechrokken uitelkaar, opweg naar de leerlingenkamer of nar de volgende lessen. Ergens wat verderop hoorde ze een snauwende stem. Ze fronste even haar voorhoofd, Dat was de stem van Hunter. Stilletjes keek ze om de hoek. ''Kan je niet gewoon uit je doppen kijken?'' Snauwde hij kwaad en hij trok zijn jasje recht. Hij keek recht naar beneden. ''Voor zover ik weet is het niet moeilijk om gewoon voor je uit te kijken.'' Vervolgde Hunter met een ijzige toon in zijn stem. Het meisje dat haar boeken aan het opruimen was, was niemand meer dan Rebecca. Felix liep met zachte stappen naar d twee toe en legde een warme hand op Hunters schouder. Ze fluisterde zo dat alleen Hunter haar kon horen.''Doe maar rustig, Rebecca verdient dit niet.'' Ze haalde haar hand weer van hem af, en keek met kille ogen naar Rebecca en zei toen:''Het was beter als je inderdaad had opgelet, maar volgende keer beter he?''

Rebecca raapte met een vuurrood hooft haar boeken op terwijl de zwadderaar snauwde: ''Kan je niet gewoon uit je doppen kijken? Voor zover ik weet is het niet moeilijk om gewoon voor je uit te kijken.'' Rebeca voelde woede opborrelen en hield zich in toen ze het monsterlijke monsterboek naar zijn hoofd wilde smijten. Daar kwam Felix aanlopen, Rebecca zag hoe ze een hand op de schouder van de jongen legde en iets in zijn oor fluisterde. Ze haalde haar hand weer van hem af, en keek met kille ogen naar Rebecca en zei toen:''Het was beter als je inderdaad had opgelet, maar volgende keer beter he?'' Rebecca kon zich niet meer inhouden en schreeuwde: ''Nou lekker Felix! Raap jij die boeken dan maar op, loop jij maar met een stapel voor je hoofd en probeer nog iets te kunnen zien! Dan ga ik lekker snauwen en je met verwijten bekogelen!'' Ze griste het laatste boek van de grond, gooide haar haar in haar nek en liep ijzig verder.

Rebecca liep met een opgeheven hoofd verder, en Felix keek haar na met een opgetrokken wenkbrauw. Ze was een tikkeltje verbaasd over de uitval van Rebecca maar ze herstelde zich snel. Ze liep haastig naar haar toe.''Sorry, zo meende ik het niet, ik begrijp het wel.'' Zei ze medelevend. Ze legde ook een hand op de schouder van Rebecca, maar zei niets. Ze keek haar aan met vriendelijke ogen. Ze pakte de helft van de boeken en hield die vast.''Waar moeten ze heen?'' Vroeg Felix, en ongemerkt seinde ze naar Hunter. Hij moest meewerken anders werkte haar plan niet. Alleen Hunter wist haar geheim, en Rebecca mocht het niet weten. Ze slaakte even een zucht onder het gewicht vande boeken en keek Rebecca onopvallend aan. Die meid wist niet waar ze mee bezig was.

Felix liep haar achterna en zei vlug: ''Sorry, zo meende ik het niet, ik begrijp het wel.'' Zei ze medelevend. Ze legde ook een hand op de schouder van Rebecca, maar zei niets. Ze keek haar aan met vriendelijke ogen. Ze pakte de helft van de boeken en hield die vast.''Waar moeten ze heen?'' Vroeg Felix, Rebecca voelde zich wat opgeluchter. ''Ik....het spijt me Felix...ik was mezelf even niet, en jij ook sorry, ik had inderdaad wat beter moeten opletten.'' vervolgde ze tegen de jongen. Ze glimlachte vriendelijk en vervolgde: ''Loop even met me mee naar mijn leelingenkamer daar moeten ze heen.'' Ze zou haar vriendschap met Felix nooit opgeven voor wat voor reden dan ook!

Hunter zag wel dat het meisje kwaad op hem werd en even glimlachte hij hatelijk, het was altijd leuk om anderen over de grens te halen. Ineens volde hij een warme hand op zijn schouder, gevolgd door de stem van Felix. ''Doe maar rustig, Rebecca verdient dit niet.'' Zei ze zo dat alleen hij het kon horen. Even fronste hij maar zweeg. Toen haalde Felix haar hand weer van zijn schouder en hij zag haar kil naar het meisje, dat ze zojuist Rebecca had genoemd, kijken. ''Het was beter als je inderdaad had opgelet, maar volgende keer beter he?'' Zei ze en Hunter keek haar even vragend aan. ''Nou lekker Felix! Raap jij die boeken dan maar op, loop jij maar met een stapel voor je hoofd en probeer nog iets te kunnen zien! Dan ga ik lekker snauwen en je met verwijten bekogelen!'' Rebecca's antwoord klonk behoorlijk kwaad en hij fronste weer. Maar net toen hij een stap naar voren deed liep Felix naar voren. ''Sorry, zo meende ik het niet, ik begrijp het wel.'' Felix haar stem klonk mdelevend maar hij wist bijna zeker dat ze het niet meende. Hij zag dat Felix haar hand ook op Rebecca's schouder legde en keek haar even vragend aan. Hij keek toe hoe Felix de helft van Rebecca's boeken pakte en ze vasthield. Ging ze nou helpen? ''Waar moeten ze heen?'' Vroeg Felix en Hunter zweeg maar gewoon. ''Ik....het spijt me Felix...ik was mezelf even niet, en jij ook sorry, ik had inderdaad wat beter moeten opletten.'' Zei ze toen en Hunter knikte even. ''Het is al goed, ik was ookal wat geirriteerd.'' Sprak hij koeltjes en haalde een hand door zijn haar. ''Loop even met me mee naar mijn leelingenkamer daar moeten ze heen.'' Hunter keek even naar Felix en fronste. ''Moet ik ook nog meelopen?'' Vroeg hij kalm.

-grr wacht op mij xD-