Hellow, i'm ... a new kid

Mitchi keek om zich heen, en stapte nerveus het perron binnen, ze wist hoe ze binnen moest geraken, gewoon door de muur stappen, toch? Ze dacht het wel, en stelde haar uil gerust, die was net als haar zenuwachtig, of gewoon van haar. Ze had hem Moira genoemd, een toepasselijke naam over hoe volgens haar het schooljaar zou lopen. Moira, betekende doem. Nice start! Mitchi zuchtte, en begonte duwen tegen de zware koffer. Veel dreuzels keken haar aan alsof ze gek was geworden met die uil, maar ze keek gewoon niet terug. Daar was het, perron negen driekwart. Ze haalde diep adem, en keek om zich heen, de meeste mensen hadden het te druk om op haar te letten, en ze kon gewoon proberen de port door de gaan. Mitchi begon te rennen en zag de bakstenen muur steeds dichterij komen, en zette zich schrap voor de klap, maar kon niet meer voorkomen dat ze tegen de muur zou worden gedouwd. Ze hoorde een vaag geluid, en deed verwonderd haa rogen open. Ze stond op een ander perron, waar een vuurrode train stond te stomen. ze was er! Een gevoel van vreugde verspreidde zich, en ze keek blij. Langzaam keerde ze haar kar, en begon de train af te lopen, nergens zag ze een bekend gezicht. Ze liep naar het einde, zette haar bagage erin, en nam een lege coupe. Ze hoopte ergens dat er een paar mensen binnen zouden komen. Ze was een derdejaars, maar nieuw op school. Ze had altijd thuis les gehad, en ze was eigenlijk wel blij. De deur schoof open, en Mitchi keek op.

-Ik ben al wat verder ;D-

(ik wil wel >3)

Felix zocht naar een plaatsje in de trein. Ze was al vroeg aangekomen op perron 9 driekwart, en ze had al een paar van haar zwadderaarvrienden ontmoet, en een nieuwe Hunter. Ze mocht hem wel. Ze zuchtend keek ze hoe de trein langzaam op gang kwam en alle ouders en jongere of oudere kinderen hun eigen kinderen uitzwaaiden. Felix had geen famillie meer, en woonde opzichzelf. Nou ja, ze had geen huis, ze woonde overal, zolang ze maar dicht bij het station verbleef. Felix zette haar bagage in in bagagecoupe en maakte een coupe open waar alleen een meisje inzat. Ze was duidelijk griffoendor. Het was koud buiten en felix had haar groen-zilveren sjaal van haar afdeling om. Ze ging zwijgend tegenover het meisje zitten en keek uit het raam. ze wriemelde aan haar piercing, een zilveren slang, die in haar wenkbrauw zat. Ze zuchtte stilletjes, en keek hoe de trein over het glooiende landschap reed.

Het was iemand onbekend. Nu ja, iedereen was haar onbekend, dus zo moeilijk was dat niet. Het enige was ze kon afleiden is dat ze van Zwadderich was. Ze zaten misschien in hetzelfde jaar. Ze ging zwijgend tegenover haar zitten, en begon aan haar piercing te zitten, in de vorm van een slang. Mitchi was een beetje geschrokken van haar afstandleijkheid, dus ging zij eens spontaan doen. Ze was het beu dat niemand haar kende, dat ze misschien de nieuwste roddel was, dat ze niet meemocht, dat niemand haar kende. Onbewust balde ze haar vuisten, onder haar jak. Ze zuchtte even, en keek uit het raam. 'Hey, ik ben Mitchi, ik ben nieuw hier' Begroette ze het zwijgende meisje. Ze wist niet eens of ze antwoord zou krijgen, dus een hand liet ze maar achterwegen. Ze was duidelijk Zwadderich, bijna alles aan haar wees daarop. 'Zit je al je hele schooltijd op Hogwards?' Michit hoopte dat haar accent niet te hard zou opvallen, en ze hoopte ook dat de andere niet afstandelijk zou gaan doen. Ze zag wel, maar toch. 'Ugh, ik haat het hier' Mompelde ze even voor zich uit. Ze ging zich compleet voor schud zetten in de lessen, want het enige waar ze goe din was was Zwarte Kunsten, en het verweer daartegen.

[FLut -.-]

Zwijgend keek Felix uit het raam, het meisje tegenoverhaar zuchtte zacht.''Hey, ik ben Mitchi, ik ben nieuw hier.'' Begroette Mitchi Felix. Felix keek haar aan.''Ik ben Felix, ik zit in zwadderich'' Zei ze. Ze stak haar hand uit als begroeting. 'Zit je al je hele schooltijd op Hogwards?'
Vroeg Mitchi aan haar, na een tijdje.''Ik zit inderdaad al sinds het eerste jaar op Hogwards, maar volgens mij ben jij nieuw hier, klopt dat?'' Zei Felix, en ze keek haar aan met haar zwarte ogen. Ze mompelde wat en keek voor zich uit. Felix vestigde haar blik weer op het langs schietende landschap. Het karretje kwam langs en ze haalde haar geldbuidel te voorschijn. Ze kocht slobbers beste bubbelgum en twee chocokikkers en een doos smekkies in alle smaken. Zwijgend stopte ze het wisselgeld terug en gooide een galjoen naar Mitchi.''Koop maar wat, ik weet niet wat ik met al dat geld moet doen.'' Felix bulkte van geld dat haar vader en moeder hadden nagelaten. Ze kauwde op de bubbelgum.''Ik neem aan dat je al gemekrt had dat k in zwadderich zat? Volgens mij ga jij naar griffoendor.'' Zei felix zacht, alsof niemand het mocht weten. Ze bestudeerde Mitchi even.

Ze zuchtte even, en keek uit het raam. 'Hey, ik ben Mitchi, ik ben nieuw hier' Begroette ze het zwijgende meisje. Ze wist niet eens of ze antwoord zou krijgen, dus een hand liet ze maar achterwegen. Ze was duidelijk Zwadderich, bijna alles aan haar wees daarop. 'Zit je al je hele schooltijd op Hogwards?' Michit hoopte dat haar accent niet te hard zou opvallen, en ze hoopte ook dat de andere niet afstandelijk zou gaan doen. Ze zag wel, maar toch. 'Ugh, ik haat het hier' Mompelde ze even voor zich uit. Ze ging zich compleet voor schud zetten in de lessen, want het enige waar ze goe din was was Zwarte Kunsten, en het verweer daartegen. Ik ben Felix, ik zit in zwadderich'' Zei ze. Ze stak haar hand uit als begroeting. Mitchi nam hem aan, en glimlachte even. 'Ik zit inderdaad al sinds het eerste jaar op Hogwards, maar volgens mij ben jij nieuw hier, klopt dat?'' Zei Felix, en ze keek haar aan met haar zwarte ogen. Het karretje stopte voor hun deur, maar Mitchi stond niet op. Ze had geen honger, al had ze de hele dag niet gegeten. Felix stond wel op, en gooide een galjoen naar haar. Verbaast, maar lenig ving ze hem op, en keek haar verbaast aan. ''Koop maar wat, ik weet niet wat ik met al dat geld moet doen.'' Mitchi glimlachte ven dankbaar, en stond toen toch maar op om wat chocokikkers te kopen. Ze had bijna alle plaatjes, en dat was dus ook het enige snoep dat ze kocht. 'Dank je' Zei ze snel voor ze weer neerplofte op de zetels. 'Ik neem aan dat je al gemekrt had dat k in zwadderich zat? Volgens mij ga jij naar griffoendor.'' Zei felix zacht. Mitchi knikte even, de twee afdelingen waren elkaars grootste vijanden op school, dat was algemeen bekend, maar ze wist niet of dat ook altijd zo was. Mitchi hoopte van niet, want anders was het eenbeetje moeilijk om met Felixs vrienden te worden. 'Ja, ik zit bij Gryffondor. En ik ben nieuw' Er kon een klein glimlachje vanaf. 'Mijn ouders zijn allebij volbloedtovenaars, maar ze moesten weg, en ik mocht niet mee' Mitchi wist ook niet waarom, maar ze hadden nogal zenuwachtig gedaan bij hun vertrek. Ze haalde haar schouders op.

Mitchi liet een klein glimlachje zien. Felix knikte alleen maar zwijgend en kauwde op de Slobbers beste Bubbelgum. ze verveelde zich, maar liet het niet merken. Ze liet Mitchi maar praten. Ergens verder weg krastte iets en Felix was ineens helemaal alert. Ze stak haar arm uit en maakte een soort fluittoon. Weer krastte er iets en een zwart gevleugeld ding kwam naar binnen vliegen en ging zitten op Felix haar hand. Het was een zwarte raaf. Zijn zwarte kraaloogjes bekeen Mitchi van top tot teen.''Dit is Roxan, mijn zwarte raaf. Hij is handiger dan uilen eigenlijk.'' Zei felix luchtig. Ze streelde hem met haar zwart gelakte nagel over zijn kopje. Roxan krastte teder en ging naast haar op de bank zitten. Felix keek met zachte ogen naar hem, het was een prachtig dier.''Ik zit op schermen.'' Zei ze naar een lange stilte. Ze keek Mitchi aan.''Zit jij op een sport?'' Roxan deed zijn snavel onder zijn vleugel en viel in slaap. Felix lette niet meer op hem, ze had de ochtendprofet uit haar buidel gehaald en bekeek de krant nauwkeurig.

'Ja, ik zit bij Gryffondor. En ik ben nieuw' Er kon een klein glimlachje vanaf. 'Mijn ouders zijn allebij volbloedtovenaars, maar ze moesten weg, en ik mocht niet mee' Mitchi wist ook niet waarom, maar ze hadden nogal zenuwachtig gedaan bij hun vertrek. Ze haalde haar schouders op. Felix knikte alleen maar zwijgend en kauwde verder. Michit bleef maar wat doorpraten, toen ze wa gekras hoorde. Felix keek eindleijk op, en stak haar arm uit. Een raaf kwam binnen, en ging op haar arm zitten. Michit keek hem aan, dat had ze nog nooit gezien, raaf als huispet? Zijn zwarte kraaloogjes bekeen Mitchi van top tot teen.''Dit is Roxan, mijn zwarte raaf. Hij is handiger dan uilen eigenlijk.'' Zei felix luchtig. Ze streelde hem met haar zwart gelakte nagel over zijn kopje. Roxan krastte teder en ging naast haar op de bank zitten. Felix keek met zachte ogen naar hem, het was een prachtig dier.''Ik zit op schermen.'' Zei ze naar een lange stilte. Ze keek Mitchi aan.''Zit jij op een sport?'' Roxan deed zijn snavel onder zijn vleugel en viel in slaap. 'Nee' Was haar korte antwoord. 'Ik heb mijn uil, Moïra,' Mitchi lachtte even Moïra betekende doem, als gevolg van haar schooljaar. Ze was helemaal bruin, met zwarte plekjes. Ze hield niet zo van die sneeuwwitte uilen, veelt e opvallend. 'En, wie zijn de beste tovenaars in Verweer tegend e Zwarte kunsten?' VRoeg ze plots. MIchit was er dol op, en ze was er redelijk goed in. Haar wand was er ook speciaal voor, 27 cm, mahoniehout, en feniksstaart. Ze pakte hem op, en staarde er een tijd naar.

-Echt, ik moet hier zo inkomen -.-' -