I know you are Mitchi

Voor de tweede keer liep ze door de straten van dewegisweg. Ze had nog een paar suppeltjes nodig. Dus moest ze dat zeker nu gaan halen. Voor dat ze naar de trein moest en dan naar school. Niet dat ze school niet leuk vond. Het was supper. Maar de trein missen dat wou ze vermijden. De vorige keer was supper met Felix en Rebecca. Alleen jammer dat ze niet in de zelfde groep zaten. Maar in haar groep had ze dan andere vrienden, en vriendinnen. Ze had ook een brief ontvangen dat er een nieuwe leerlinge kwam. Di ook in het derde jaar zat. Mitchi zou moest ze noemen. Dat was voor haar oke. één meer of minder zou er niet veel aan doen. Ze was zo ingedachten verzonken dat ze haast de winkel voor bij was gevlogen. Maar Gicira had haar doen stoppen. Wat had ze toch een geluk met haar kat. Snel ging ze naar binnen en kocht de spullen die ze nodig had. Even snel ging ze weer naar buiten. Ze had haar handen vol, en weer lette ze niet zo goed op. Daardoor liep ze tegen iemand aan. Haar spullen vielen op de grond. Ze keek in het gezicht van het meisje. "Sorry, Ik lette niet goed op." Wat ze voortaan dus wel ging doen. Hoopelijk was het maisje van ongeveer heer leeftijd niet boos. Maar dan zou het haar ook niet echt iets kunnen schelen. Want ze kende die persoon zelfs niet. Maar zo te zien ging ze ook naar zweinstein en dat zou dan een hele jaar problemen kunnen veroor zaken. Of ze zouden van elkaar niets aan trekken. Maar eerst moest ze nog zien wat het meisje zou zeggen.

Mitchi liep door de kroeg. Ze was de naam vergeten, maar ze keek een beetje bang, in tegenstelling tot haar karakter. Ze zuchtte, waarom moest ze hier ook al weer naartoe? Ow ja, omdat haar ouders voor hun werk naar Albanië moesten, en ze niet meemocht! Alsof ze dat al die andere karen niet had gedaan! Nogmaals zuchtte ze, en liep door de bakstenen muur. Ze logeerde in die kroeg, de.. Lekke Ketel! Dat was het, en ging vandaag naar buiten. Voor het eerst. Ze was grotte menigten niet gewoon, en keek dus een beetje argwanend naar elke tovenaar die haar aankeek. Mitchi liep naar de eerste winkel die in haar opkwam. Ze had haar briefje met wat ze nodig had niet meegenomen, ze onthield het zo wel. Mitchi keek om en vroeg zich af of ze een uil, of een kat nam. Ze twijfelde, maar ze kon haar eigen vogel thuis niet meenemen, dat was een valk, en ze hield ervan om te gaan rijden, en dan Selene haa rvalk te laten vliegen. Of het door haar magie kwam, of gewoon door zichzelf wist Mitchi niet, maar dieren waren dol op haar. Eindelijk verspreidde een kleine glimlach zich over haar geizcht, en ze liep verder. Ze keek naar een winkel, en vroeg zich af of ze er iets nodig had, voor ze een stap deed. Ze botste tegen iemand aan, en er vielen dingen op de rond. Mitchi hoopte niets breekbaar, maar anders maakte ze het wel. 'Reparo was een simpele spreuk. Ze keek in het gezicht van het meisje. "Sorry, Ik lette niet goed op." Michi keek verstrooid op, en keek in het gezicht van een meisje van haar leeftijd. Haar spullen leken op die zij ook moest hebben, Hogwards student dus. Ze moesten in het zelfde jaar zitten, want ze waren even groot. 'Nee, mijn shculd, ik liep weer eens ergens anders!' Verontschuldigde Mitchi zich. 'Sorry, ik ben nieuw hier, dus euhmm...' Okaay, awesome begin. Echt waar! Michit bukte zich om de spullen op te rapen, en zodat het andere peisje haar blos op haar bleke gezicht niet zou zien. Ze stond op, en gaf de boeken en andere dingen terug. 'Trouwens, hey ik ben Mitchi' Zei ze nog snel, en keek vragend naar de ander.

'Nee, mijn shculd, ik liep weer eens ergens anders!' Verontschuldigde het meisje zich. Mystenia vond dat het haar schuld was. Maar ze zou er toch niets meer op zeggen. Wat kon ze nog zeggen. 'Neen nee het is mijn schuld' en dan ruzieën om zo'n stopm onderwerp. 'Sorry, ik ben nieuw hier, dus euhmm...' Zei het meisje en bukkte zich om haar spullen op te rapen. Maar voor dat ze ook iets kon oprapen werden de rest van haar boeken al in haar handen geduwt. 'Trouwens, hey ik ben Mitchi' Daar moest ze wel een beetje om lachen. Maar tegelijke tijd wist ze ook al wie Mitchi was. De nieuwe derdejaars. "Hey ik ben Mystenia,en jij bent de nieuwe derde jaars toch.?" Het was niet echt een vraag meer een veronderstelling. "Als je wilt kan ik je wel helpen met je spullen en zo." Dat had zij ook gedaan voor haar. Dus het was het minste dat ze terug kon doen. Gicira was ondertussen al naast haar gaan zitten en keek ook naar het meisje. Vandaag zouden ze misschien wel een rondleidster zijn of misschien niet ze wist niet wat Mitchi zou zeggen. Ze keek eens rond het was vandaag redelijk druk en dat betekende dat je lang zou kunnen moeten wachten op je boeken. Maar ach zij had tijd en waarschijnlijk Mitchi ook. "Ow ja Ik zit ook in Griffoendor." Zij ze der maar eens bij voor de zekerheid. Wat moest Mitchi anders denken. Natuurlijk had ze het kunnen vragen of raden. Maar ja zij had het nu toch al gezecht. " en dit is Gicira!" Zij ze wijzend op haar liefste poes. Waarvan ze ziels veel hield en nooit wou kwijdraken. Ze keek terug naar haar (nieuwe vriendin.) En lachte vriendelijk. Terweil er een paar tovenaars en heksen naar hun keken.

Eindelijk verspreidde een kleine glimlach zich over haar geizcht, en ze liep verder. Ze keek naar een winkel, en vroeg zich af of ze er iets nodig had, voor ze een stap deed. Ze botste tegen iemand aan, en er vielen dingen op de rond. Mitchi hoopte niets breekbaar, maar anders maakte ze het wel. 'Reparo was een simpele spreuk. Ze keek in het gezicht van het meisje. "Sorry, Ik lette niet goed op." Michi keek verstrooid op, en keek in het gezicht van een meisje van haar leeftijd. Haar spullen leken op die zij ook moest hebben, Hogwards student dus. Ze moesten in het zelfde jaar zitten, want ze waren even groot. 'Nee, mijn shculd, ik liep weer eens ergens anders!' Verontschuldigde Mitchi zich. 'Sorry, ik ben nieuw hier, dus euhmm...' Okaay, awesome begin. Echt waar! Michit bukte zich om de spullen op te rapen, en zodat het andere peisje haar blos op haar bleke gezicht niet zou zien. Ze stond op, en gaf de boeken en andere dingen terug. 'Trouwens, hey ik ben Mitchi' Zei ze nog snel, en keek vragend naar de ander."Hey ik ben Mystenia,en jij bent de nieuwe derde jaars toch.?" Het was niet echt een vraag meer een veronderstelling. "Als je wilt kan ik je wel helpen met je spullen en zo." Michi kinkte dankbaar, en keek naar d epoes die bij Mystenia was gaan zitten. "Ow ja Ik zit ook in Griffoendor." Zij ze. en dit is Gicira!" Zij ze wijzend op haar poes. Michit lachte, en keek naar de poes. 'Ik twijfel nog tussen een uil en een poes, uilen zijn zo handig, maar poezen ook.' Een paar mensen bleven staan, maar liepen toen snel verder. Mitchi lachte opgelucht, tenminste een iemand die ze nu kende! 'En Mystenia, zit je al je de hele tijd op Hogwards?' Vroeg Mitchi. Als ze al een iemand kende, zou ze tenminste niet zo alleen zijn. Met haar uil dan. Het werd een uil, dacht ze. Mitchi wist het nog niet.